Soundarya Lahari 047

भ्रुवौ भुग्ने किञ्चिद्भुवनभयभङ्गव्यसनिनि
त्वदीये नेत्राभ्यां मधुकररुचिभ्यां धृतगुणम्।
धनुर्मन्ये सव्येतरकरगृहीतं रतिपतेः
प्रकोष्ठे मुष्टौ च स्थगयति निगुढान्तरमुमे॥

bhruvau bhugne kiñcidbhuvanabhayabhaṅgavyasanini
tvadīye netrābhyāṁ madhukararucibhyāṁ dhṛtaguṇam |
dhanurmanye savyetarakaragṛhītaṁ ratipateḥ
prakoṣṭhe muṣṭau ca sthagayati niguḍhāntaramume ||

Oh! Umadevi, you are always concerned with removing the sorrows of everyone in the world. Your beautiful eyebrows are slightly bent down in the shape of a bow whose string is formed around the two eye balls as bright as bumble bees. In my imagination, it is the bow carried by the cupid in his right hand, its middle portion being covered by his wrist and a tight fist which is in the shape of your nose bridge jutting between the eye brows.

ഭ്രുവൌ ഭുഗ്നേ കിഞ്ചിദ് ഭുവന ഭയഭംഗ വ്യസനിനീ

ത്വദീയേ നേത്രാഭ്യാം മധുകരരുചിഭ്യാം ധൃതഗുണം

ധനുര്‍ മന്യേ സവ്യേതരകര ഗൃഹീതം രതിപതേ:

പ്രകോഷ്ഠേ മുഷ്ടൌ ച സ്ഥഗയതി നിഗൂഢസ്ഥാന്തരമുമേ

അല്ലയോ ദേവീ, ഉമേ, ഭുവനത്തിലെ സകലരുടെയും ഭയമില്ലാതാക്കുന്നതില്‍ മുഴുകി വ്യസനിക്കുന്ന അമ്മേ, അവിടുത്തെ പുരികകൊടികള്‍ അല്പം താഴോട്ടു വളഞ്ഞിരിക്കുന്നത് കണ്ടാല്‍ അത് വണ്ടുകളെപ്പോലെ തിളങ്ങുന്ന കണ്ണുകളാല്‍ ഞാണ്‍പൂട്ടിയ വില്ലാണെന്നും കാമദേവന്‍ വലംകൈയാല്‍ ആ വില്ല്  പിടിച്ചിരിക്കുന്നതായും അതിന്‍റെ മദ്ധ്യഭാഗം അവിടുത്തെ നാസികാ ദണ്ഡരൂപമായ കൈമുട്ടിനാലും മുഷ്ടിയാലും മറയ്ക്കപ്പെട്ടതായും എനിക്ക് തോന്നുന്നു.