Soundarya Lahari 052

गते कर्णाभ्यर्णं गरुत इव पक्ष्माणि दधती
पुरां भेत्तुश्चित्तप्रशमरसविद्रावणफले।
इमे नेत्रे गोत्राधरपतिकुलोत्तंसकलिके
तवाकर्णाकृष्टस्मरशरविलासं कलयतः॥

gate karṇābhyarṇaṁ garuta iva pakṣmāṇi dadhatī
purāṁ bhettuścittapraśamarasavidrāvaṇaphale |
ime netre gotrādharapatikulottaṁsakalike
tavākarṇākṛṣṭasmaraśaravilāsaṁ kalayataḥ ||

Oh! Devi! In my mind’s lotus I see you as an enchanting flower bud, the celebrated daughter of the king of mountains, Himalaya, and I see that your mighty long eyes are, extending all the way to your ears. Your eye lashes resemble the feathers attached to the base of arrows of your gaze towards your Lord Parameswara. Your eyes have the great fortune of arrows that are pulled all the way to the ears in order to end the innate mood of serenity in your Lord and to replace it with the mood of sringara.    

ഗതേ കര്‍ണ്ണാഭ്യര്‍ണ്ണം ഗരുത ഇവ പക്ഷ്മാണി ദധതീ

പുരാം ഭേത്തുശ്ചിത്തപ്രശമരസ വിദ്രാവണഫലേ

ഇമേ നേത്രേ ഗോത്രാധരപതികുലോത്തംസകലികേ

തവാകര്‍ണ്ണാകൃഷ്ട സ്മരശരവിലാസം കലയത:

അല്ലയോ ദേവീ, പര്‍വ്വതരാജകുലത്തിനു മകുടാലങ്കാരഭൂഷണമായി, കമനീയമായ ഒരു പൂമൊട്ടുപോലെ വിളങ്ങുന്ന അവിടുത്തെ കണ്ണുകള്‍ ചെവികളെ മുട്ടുന്നത്ര നീണ്ടിരിക്കുന്നതായി അടിയന്‍റെ ഹൃദയകമലത്തില്‍ കാണുന്നു. അവിടുത്തെ കണ്‍പീലികളാവട്ടെ നോട്ടങ്ങളാകുന്ന അമ്പുകളുടെ കടയ്ക്കല്‍ വച്ചുകെട്ടുന്ന തൂവലുകളാണോ എന്നും ഞാന്‍ സന്ദേഹിക്കുന്നു. ആ കണ്ണുകളില്‍ നിന്നുമുള്ള നോട്ടം തീര്‍ച്ചയായും ത്രിപുരാന്തകനായ പരമശിവന്‍റെ സഹജമായ ശാന്തരസത്തെ ഓടിച്ചുകളഞ്ഞ് ശൃംഗാരരസത്തെ ഉണ്ടാക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടു കൂടി ചെവിവരെ വലിച്ചു തൊടുക്കപ്പെട്ട അസ്ത്രങ്ങളുടെ സൌഭാഗ്യമാണ് ആര്‍ജ്ജിക്കുന്നത്.