Soundarya Lahari 063

स्मितज्योत्स्नाजालं तव वदनचन्द्रस्य पिबदां
चकोराणामासीदतिरसतया चञ्चुजडिमा।
अतस्ते शीतांशोरमृतलहरीमाम्लरुचयः
पिबन्ति स्वच्छन्दं निशि निशि भृशं काञ्चिकधिया ॥

smitajyotsnājālaṁ tava vadanacandrasya pibadāṁ
cakorāṇāmāsīdatirasatayā cañcujaḍimā |
ataste śītāṁśoramṛtalaharīmāmlarucayaḥ
pibanti svacchandaṁ niśi niśi bhṛśaṁ kāñcikadhiyā ||

Oh! Goddess, your nectar like smile spreads as the sweetest moonlight and the celestial chakora birds drink it aplenty. Their beaks get numb due to too much of sweetness emanating from your smile. To compensate the sweetness, these birds crave for an acid taste and they abundantly slurp the cool nectar like moonlight as if it is just a sour gruel of left over rice from the previous night.

സ്മിത ജ്യോത്സ്നാ ജാലം തവ വദനചന്ദ്രസ്യ പിബതാം

ചകോരാണാമാസീദതി രസതയാ ചഞ്ചു ജഡിമാ

അതസ്തേ ശീതാംശോരമൃതലഹരീമാമ്ലരുചയ:

പിബന്തി സ്വച്ഛന്ദം നിശി നിശി ഭൃശം കാഞ്ചികധിയാ   

അല്ലയോ ഭഗവതീ, അവിടുത്തെ മന്ദഹാസപ്പൂനിലാവിന്‍റെ അളവറ്റ മാധുര്യം പാനം ചെയ്കമൂലം ചകോരപ്പക്ഷികളുടെ കൊക്കുകള്‍ തരിച്ചു മരവിച്ചിരിക്കുന്നു. അതിനു പ്രതിവിധിയായ പുളിരസം രുചിക്കാനായിട്ട് രാത്രിതോറും അവര്‍ ചന്ദ്രന്‍റെ അമൃതനിഷ്യന്തിയായ കുളുര്‍നിലാവിനെ പുളിച്ച കാടിവെള്ളമാണെന്നപോലെ  ധാരാളമായി മൊത്തിക്കുടിക്കുന്നു.