Soundarya Lahari 073

अमू ते वक्षोजावमृतरसमाणिक्य कुतुपौ

ण सन्देहस्पन्दो नगपतिपताके मनसि न 

पिबन्तौ तौ यस्मादविदितवधूसंग रसिकौ 

कुमारावद्यापि द्विरदवदन क्रौञ्चदलनौ

amū te vakṣojāvamr̥tarasamāṇikya kutupau
ṇa sandehaspando nagapatipatāke manasi na 
pibantau tau yasmādaviditavadhūsaṁga rasikau 
kumārāvadyāpi dviradavadana krauñcadalanau

Oh! Devi, you are the celebrated insignia of the emperor of mountains, the Himalaya. We don’t have any doubts that your breasts are golden pots of divine nectar, beautifully covered in skin. It is a fact that a mother’s milk is not capable of keeping her children at the same age for ever, but your boys, the elephant headed Ganesha, and Subrahmanya, the one who flattened the mountain of krouncha, are always young as they drink daily the nectar of your breast milk. They remain as young boys without any vicissitudes, devoid of growth and decay, without being exposed to the pleasures of female companionship. 

അമൂ തേ വക്ഷോജാവമൃതരസമാണിക്യ കുതുപൌ

ണ സന്ദേഹസ്പന്ദോ നഗപതിപതാകേ മനസി ന

പിബന്തൌ തൌ യസ്മാദവിദിത വധൂസംഗ രസികൌ

കുമാരാവദ്യാപി ദ്വിരദവദന ക്രൌഞ്ചദലനൌ

അല്ലയോ പര്‍വ്വതരാജന്‍റെ കൊടിക്കൂറയിലെ തിലകമായ ദേവീ, പാര്‍വതീ, അമൃത് നിറഞ്ഞ അവിടുത്തെ സ്തനദ്വയങ്ങള്‍ തോല്‍കൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ മാണിക്യക്കുടങ്ങള്‍ തന്നെയാണെന്നതിനു ഞങ്ങള്‍ക്ക് സംശയമേതുമില്ല. അമ്മയുടെ മുലപ്പാലിന് കുഞ്ഞുങ്ങളെ എന്നും ഒരേ പ്രായത്തില്‍ നിര്‍ത്താന്‍ കഴിവില്ല. എന്നാല്‍ ദേവീ അവിടുത്തെ സ്തന്യം നിത്യവും പാനം ചെയ്യുന്ന ഗജമുഖനായ ഗണപതിയും ക്രൌഞ്ചപര്‍വ്വതത്തെ പൊടിച്ച് കളഞ്ഞ  സുബ്രഹ്മണ്യനും നിത്യബാലന്മാരായും സ്ത്രീസുഖം അറിയാത്ത കുമാരന്മാരായും  വൃദ്ധിക്ഷയങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ എപ്പോഴും ഇരിക്കുന്നുവല്ലോ.