Soundarya Lahari 088

पदं ते कीर्तीनां प्रपदमपदं देवि विपदां
कथं नीतं सद्भिः कठिनकमठीकर्परतुलाम् ।
कथं वा बाहुभ्यामुपयमनकाले पुरभिदा
यदादाय न्यस्तं दृषदि दयमानेन मनसा॥

padaṁ te kīrtīnāṁ prapadamapadaṁ devi vipadāṁ
kathaṁ nītaṁ sadbhiḥ kaṭhinakamaṭhīkarparatulām |
kathaṁ vā bāhubhyāmupayamanakāle purabhidā
yadādāya nyastaṁ dṛaṣadi dayamānena manasā ||

Oh! Devi, edges of your feet are known to be the seat of fame and they are not anyway associated with any danger or pain for your devotees. Then why do poets compare them to the tough tortoise shells? In weddings, there is a custom of placing the feet of the bride on the grinding stone by the bridegroom. At your wedding, why did Lord Siva, the scorcher of three cities held your tender feet with care and placed them on that hard rock although it is part of a custom?

പദം തേ കീര്‍ത്തീനാം പ്രപദമപദം ദേവി വിപദാം

കഥം നീതം സദ്‌ഭി: കഠിനകമഠീ കര്‍പ്പര തുലാം

കഥം വാ ബാഹ്യുഭ്യാമുപയമനകാലേ പുരഭിദാ

യദാദായ ന്യസ്തം ദൃഷദി ദയമാനേന മനസാ

അല്ലയോ ദേവീ അവിടുത്തെ പാദാഗ്രങ്ങള്‍ കീര്‍ത്തിക്ക് ഇരിപ്പിടങ്ങളാണെന്ന് പ്രസിദ്ധം. അവ ഒരിക്കലും വിപത്തുകള്‍ക്ക് സ്ഥാനമില്ലാത്തയിടങ്ങള്‍ ആണെന്നതും പ്രസിദ്ധം. അങ്ങിനെയുള്ള ആ പുറവടികള്‍ ആമത്തോടുപോലെ കഠിനമാണെന്ന് സദ്‌കവികള്‍ പോലും വര്‍ണ്ണിക്കാന്‍ എന്താണ് കാരണം? വിവാഹാവസരത്തില്‍ വരന്‍ വധുവിന്‍റെ പാദങ്ങള്‍ പിടിച്ച് അമ്മിക്കല്ലില്‍ വയ്ക്കുന്ന ചടങ്ങുണ്ടല്ലോ. ആ അവസരത്തില്‍ മഹേശ്വരന്‍ അവിടുത്തെ താമരപ്പാദത്തെ ചടങ്ങായിട്ടാണെങ്കില്‍ക്കൂടി ദയാവായ്പ്പോടെ കഠിനമായ അമ്മിക്കല്ലില്‍ വച്ചതെന്തിനാണ്?